Je traint een nieuwe groep en een deel van de groep hangt achterover en er is weinig contact. De start van de training verloopt stroef. Er wordt niet tot nauwelijks gereageerd, en als er wordt gereageerd is het niet constructief. Je wil voorkomen dat de moed je in de schoenen zakt… Wat kun je doen?
1. Reframen van de situatie
- Normaliserende gedachte voor jezelf: ‘Ik had vooraf nog geen samenwerkingsrelatie met de deelnemers. Zowel zij als ik zijn in deze situatie ‘gestuurd’.
- In plaats van denken in termen als ‘weerstand’ of ‘zij wijzen mij af’, voor jezelf denken: ‘Dit is een regie-aanwijzing voor onze samenwerking. Dus kan ik gaan onderzoeken wat werkt. Wat wil men wèl?’
2. Geef altijd erkenning voor wat er uit de groep komt
- ‘O, maar dat lijkt me heel naar om dan hier te moeten zijn terwijl je zo druk bent en het idee hebt dat je dit allemaal al beheerst… ‘
- ‘Ik begrijp dat er op dit moment heel veel speelt wat jullie aandacht vraagt. Ik kan me voorstellen dat zo’n trainingsdag als vandaag dan lastig is…’
- ‘Wat mooi dat jullie dit materiaal allemaal al onder de knie hebben. Hoe is dit in jullie werk van nut gebleken?’
- ‘Jullie hebben vast een goede reden om deze oefening niet te willen doen…’
3. Vraag naar nut en doel
- ‘Ik heb het idee dat wat ik doe nog niet nuttig is voor jullie… klopt dat?’
- ‘Wat zou voor jullie de training nuttiger maken?’
- ‘Gegeven dat we hier zijn vandaag, wat zou voor jullie de training toch nog een klein beetje nuttig maken?’
- ‘Wat vinden jullie dat we nu moeten doen?’
4. Informatie geven over de mogelijkheden
- ‘Het is helder dat … niet zinvol voor jullie is en dat is niet de bedoeling. Zal ik een aantal mogelijkheden schetsen zodat we met elkaar kunnen kijken of daar wat bij zit wat nuttiger voor jullie is?’
Bijvoorbeeld:
* verdieping
* oefenen met lastige situaties
* nieuwe theorieen, modellen of technieken
* persoonlijke verkenning & ontwikkeling (bijvoorbeeld de cirkeltechniek)
* ……
5. Overige strategieën:
- Is het een enkele deelnemer: even apart spreken tijdens een oefening of in de pauze. Erkenning geven en vervolgens vragen wat – gegeven de situatie – de deelnemer voorstelt voor de rest van de tijd. Wat zou – nu de deelnemer er toch is – de training zo nuttig mogelijk maken? Of: hoe zouden we deze situatie waarin het voor jou niet nuttig is zo goed mogelijk kunnen oplossen? Vervolgens goed aansluiten.
- Heel hard werken en grapjes maken 😉
- Heb je die ruimte van je opdrachtgever: vertel wat je nog voor opties ziet en vraag de deelnemers vervolgens of zij liever weg willen gaan. Dat noemen we oplossingsgericht ‘Werken met wie wèl wil’.
Nu hebben we nog niet eens alle oplossingsgerichte technieken voor deze situatie behandeld. En ook niet de technieken die je kunt toepassen om deze situatie vooraf en aan het begin van de training zo goed mogelijk te voorkomen. Maar of je deze nou kent of niet… de meesten van ons vinden dit soort situaties behoorlijk afzien!
Wees mild voor jezelf. Je hebt het lef om een dag met een onbekende groep aan de slag te gaan. Vanuit het niets.
Dus valt het dit keer tegen? Adem in, adem uit en daarna gauw weer verder.
Succes en fijne dag!
p.s. Zou je graag in Oplossingsgericht Werken willen trainen en kennen we je nog niet? Kijk dan bij trainen voor Solvitas
Leuk als je deze tip deelt.
Zo help je een ander met informatie en worden we beter gevonden 🙂
